اثر تحریک الکتریکی مستقیم شکنج پیشانی تحتانی راست مغز بر بهبود بازداری در افراد دارای نشانگان نقص توجه و بیش فعالی

مقدمه و اهداف در افراد مبتلا به نقص­توجه و بیش­فعالی، کنترل مهاری که به معنای توانایی کنترل رفتارها یا پاسخ­های نامناسب و یکی از مؤلفه­های اصلی کارکرد اجرایی است، دچار نقص است. هدف از مطالعه حاضر بهبود توانایی بازداری از طریق تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه (tdcs) بر روی افراد دارای نشانگان نقص­توجه و بیش­فعالی است. مواد و روش ها در این پژوهش20 نفر از دانش­آموزان هنرستان سیدالشهداء استان کرمان از طریق پرسشنامه­های وندریوتا و کانرز که نشانگان اختلال نقص­توجه و بیش­فعالی را در بزرگسالی و کودکی می­سنجند، انتخاب شدند. همچنین از پرسشنامه scl-25 برای سنجش سلامت عمومی روانی آزمودنی­ها استفاده شد. آزمودنی­ها در موقعیت تحریک آند و شرایط شبه تحریک از طریق آزمون­های استروپ و برو/ نرو که برای سنجش کنترل مهاری هستند مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها نتایج نشان می­دهد تحریک آند بر روی شکنج پیشانی تحتانی راست، دقت مهار را در مرحله اجرای مهار محرک­های هدف پیشین به­طور معناداری افزایش می­دهد. بحث و نتیجه گیری تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه بر روی شکنج پیشانی تحتانی راست (rifg) افراد دارای نشانگان نقص­توجه و بیش­فعالی، می­تواند کنترل مهاری را در مهار محرک­های هدف پیشین بهبود ببخشد.